"GÜVENILIR BIR ŞEKILDE ÇALIŞMALARI VE BULAŞIKHANEDE HIJYEN KOŞULLARINI YÜZDE YÜZ SAĞLIYOR OLMALARI."
Fırıncılık mesleğinin öldüğüne dair rivayetler olsa da şimdi "fırıncının hayatı" hakkında konuşma zamanı. İşletmeyi devredecek bir halefi olmayan, köy ve kasabalardaki değişimler nedeniyle cazibesini yitiren ve bu nedenle kapatan küçük fırınlar var elbette. Öte yandan "yaşayan fırıncılık" örnekleri de var: 1991 yılında kurulan bir fırıncılık işletmesi, bundan 25 yıl sonra ikinci nesilde elde edilen Alman Fırıncılık Ustası unvanı ve gurur kaynağı 18 şube. Calw-Oberriedt'deki fırıncı Raisch ailesinin hikayesi bu şekilde.
"Yaşayan fırıncılık" böyle de olabiliyor. Raisch ailesinin bugünkü konuma gelmelerini sağlayan sadece girişimci becerileri değil. İyi bir girişimci, ana yetkinliğinde olmayan her şey için işin uzmanını çağırır. Bu yüzden de bilgi işlem yönetimi ve tesis yönetimi Thomas Reichenauer'in sorumluğunda. Keza firmanın satın aldığı 11 adet MEIKO giyotin tip bulaşık makinesi de Reichenauer'in sorumluluğu altında. İşletmenin MEIKO makinelerini seçmesinin nedeni, Thomas Reichenauer'in ifadesiyle "güvenilir bir şekilde çalışmaları ve bulaşıkhanede hijyen koşullarını yüzde yüz sağlıyor olmaları."
Bugün işletmede 300 ila 350 arası öğle yemeği çıkıyor – artı salata ve kahvaltı büfesi de sunuluyor. Perde arkasında dört aşçı çalışıyor, bunlardan biri yemeklerin misafir önünde pişirildiği "front-cooking" istasyonunda. Tek bir şubeyle başlayan yolculuk, 18 şubeyle devam ediyor. Ailenin çocukları şimdi birer yetişkin. Matthias, işin eğitimini almış usta unvanına sahip bir fırıncı ve şimdi de işletme okuyor. Lena, medya ve iletişim eğitimi alıyor, Maximilian ise usta bir fırıncı ve pastaneci. Alman Fırıncılık Ustası unvanı sahibi Maximilian aynı zamanda fırıncılar milli takımında da yer alıyor. "Yaşayan fırıncılık" işte böyle bir şey!
